مقایسه اثر تزریق الکل با توکسین بوتولینوم در فلج مغزی

پیش‌زمینه: گرفتگی عضلانی یکی از شایع‌ترین علایم فلج مغزی است. غیر از درمان‌های جراحی و داروهای خوراکی که برای از بین بردن یا کاهش گرفتگی به‌کار می‌رود، مطالعات متعددی درمورد تأثیر تزریق مستقیم موادی مثل الکل (اتانول ۴۵درصد یا فنل ۵ تا ۷ درصد) و توکسین بوتولینوم، در عضلات گرفته انجام شده است. در این مطالعه اثربخشی اتانول ۴۵ درصد با توکسین بوتولینوم، در درمان اکواینوس ثانویه به گرفتگی عضلات در فلج مغزی دی پلژیک مقایسه شد. مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی ۷۵ کودک (۳۴ دختر و ۴۱ پسر) مبتلا به فلج مغری دی‌پلژیک جهت درمان به سه گروه تقسیم شدند؛ درمان در گروه اول (۱۵ بیمار)،‌ به صورت تزریق الکل ۴۵ درصد، ۴ هفته گچ‌گیری و به‌دنبال آن فیزیوتراپی و کار درمانی؛ در گروه دوم (۲۰ بیمار) به صورت تزریق توکسین بوتولینوم و سپس فیزیوتراپی و کاردرمانی و در گروه سوم (۴۰ بیمار) به صورت فیزیوتراپی و کاردرمانی انجام شد. میانگین سنی کودکان ۴/۲ سال (۶-۲سال) بود.یافته‌ها: در یک مطالعه یک‌ساله، عدم نیاز به ساپورت در ۶۰% گروه اول، ۲۵% گروه دوم و ۴۰% گروه سوم مشاهده شد. نتایج در الگوی راه‌رفتن صحیح پاشنه ـ انگشت در سه گروه به ترتیب ۱۰۰% ، ۹۰% و ۵۰% ، و در وضعیت خنثی در پاشنه پا به ترتیب ۶۰% ، ۲۵% و ۱۲/۵% بود. وضعیت خنثی پا در مرحله سکون راه رفتن در ۱۰۰% گروه اول و دوم و ۱۰% گروه سوم مشاهده شد.نتیجه‌گیری: با توجه به دسترسی آسان‌تر و ارزان‌تر بودن، تزریق الکل ۴۵ درصد همراه با یک دوره بی‌حرکتی (گچ‌گیری) در مقایسه با توکسین بوتولینوم، می‌تواند روش بهتری برای درمان گرفتگی عضلانی در فلج مغزی باشد.